Türkiye’nin Batılılaşması Bitti mi?
AK Parti’nin ilk iktidar olduğu yıllarda çokça gündemde olan Avrupa Birliğine Uyum yasaları ve AB ile müzakereler artık yok. Kimsenin bunu gündemine aldığı da yok.
Öyle bir noktaya geldik ki artık bir Ortadoğu Ülkesi gibi düşünüyoruz. Gündemlerimiz de bu yönde oluşuyor. Çok değil birkaç yıl önce Ortadoğululaşıyoruz diye bir yazı kaleme almıştım ki sanırım bu/korkulan oldu.
Hep tartışılan ve taraflar arasında keskin ayrışmalara sebep olan “batılılaşma” serüvenimiz bitti! Bu bitme tamamlandı anlamında mı yoksa bu sayfa zaman içerisinde kendiliğinden kapandı anlamında mı derseniz, bence Cumhuriyetin ilk yıllarında bir hedef haline getirilen bu tercih iki taraflı bağnaz bir kavga sebebi olarak yaşamaya devam ettiği için zaman içerisinde ne bir değişim ne de bir yenilenme fırsatı bulamadı ve zamana yenildi!
Yüz yıl önce hedef haline getirilen bir tercihin hep aynı kalması düşünülemez. Zaman en azından bir aşamaya gelindiğini ve şimdi neler yapılabileceğini sordurur insana. Ama biz öyle daldık ki kavgaya ilerici/gerici ayrışmasının sopalarından biri haline gelen “Batılılaşmayı” modern/gavur icadı ikilemiyle yaşadığımız doyuma kurban verdik.
Bugün geldiğimiz noktada ekonomimiz Güney Amerika ülkeleriyle, askeri gücümüz Ortadoğu ülkeleriyle, demokrasimiz üçüncü dünya ülkeleriyle, eğitimimiz kendi dünümüzle karşılaştırılmaktan kurtulamadı.
Mesela bir türlü yasa yapamıyoruz. Anayasa değişikliği her seçim sonrasının ana gündemi olmasına rağmen bir türlü sonuç alamıyoruz. Öyle ya da böyle darbesiz/girişimsiz yaşayamıyoruz mesela. Normal yollardan özgürlüklerimizi çoğaltıp genişletemiyoruz mesela. Ekonomimiz olağan bir istikrar yakalayıp rakamların dilinde normal bir zemine oturmuyor mesela. Krizler daha bir “normalimiz” mesela. Ortadoğu’nun göbeğinde “proje bir örgüt lideri” olduğu her halinden belli biriyle üst düzey yöneticilerimizin açıktan görüşmeler yapıyor olmasını zafer zannetmek nasıl bir dış politika yansımasıdır anlamış değilim mesela.
Ve daha birçok MESELA söylenebilir iktidar(lar)a!
Batılılaşma bir dogma olarak rafa kalktı ama orada duruyor tıpkı diğer kavga enstrümanları gibi; Laiklik, İrtica, Şeriat, Atatürk ...
Ana muhalefet mi? Onlar yorgan gitti kavga bitti diyor. En son, sahi yorgan neydi, sevgi emekti derlerse şaşırmamak lazım.
Sol kendine yar değil hâlâ çözümlemeler yapıyor. Belki Marksizm ve ekoloji bitmek üzeredir, ya da yerel halkın devrimciliğinin içinden çıkamamışlardır daha, Kürtçüler dünyanın kendi etrafında döndüğü gibi konu ne olursa olsun iyi de Kürtler..... diye başlayan standart cümleler sıralıyor hâlâ, Türkçülerin bir tarafı hâlâ dinli milliyetçilik mi seküler milliyetçilik mi arayışında kendilerine bir rota bulma çabasında, diğer kısmı ver mehteri coşkusuyla gündem ne olursa olsun ceddin deden, neslin baban, en/hep kahraman Türk milleti! nakaratında takıldı nefes almaya çalışıyor!
Ülke mi? Ülkem hep aynı; geçim derdinde, yaşama telaşında, yani iç güveysinden hallice. Buraya mesela yakışmadı, MAALESEF daha uygun sanki, maalesef!
BUYURUN CENAZE NAMAZINA
Son Makaleyi Oku